Na stronie Biura Światowej Organizacji Zdrowia czytamy:
Niemal 350 mln. osób na całym świecie cierpi na cukrzycę - chorobę przewlekłą, do której dochodzi, gdy organizm nie wytwarza wystarczającej ilości insuliny lub nie jest w stanie skutecznie wykorzystywać własnej insuliny w procesie metabolizmu cukrów pochodzących ze spożywanej żywności. Insulina to hormon regulujący poziom cukru we krwi, będącego źródłem energii potrzebnej nam do życia. Jeżeli glukoza nie może przeniknąć do komórek organizmu, w których jest spalana jako energia i pozostaje w krwiobiegu, jej stężenie może wzrastać do szkodliwego poziomu.
W 2012 r. cukrzyca była bezpośrednią przyczyną około 1,5 mln. zgonów na świecie, z których 80% miało miejsce w państwach o niskich i średnich dochodach. Według prognoz WHO do 2030 r. cukrzyca stanie się 7 najczęściej występującą przyczyną zgonów. (www)
Cukrzyca to choroba metaboliczna, na którą z roku na rok zapadają tysiące osób a jej przyczyny mogą być bardzo zróżnicowane. Według danych statystycznych w Polsce żyje około 2 milionów cukrzyków! Niestety ogromna część z tych osób, nawet nie wie, że objawy z którymi się boryka to objawy cukrzycy!
W przypadku cukrzycy typu I organizm nie jest w stanie wytwarzać insuliny lub wytwarza jej za mało. Cukrzycę typu I często nazywa się chorobą autoimmunologiczną, ponieważ układ odpornościowy organizmu atakuje komórki trzustki, niszcząc je lub uszkadzając.
Cukrzyca typu II często jest wynikiem otyłości. W cukrzycy typu II organizm nie produkuje dość insuliny albo komórki organizmu nie reagują na nią w sposób prawidłowy.Z cukrzycą można żyć normalnie, jeśli przestrzega się zaleceń lekarza. Nieleczona uszkadza wzrok, nerki, mózg, serce i powoduje impotencję. Na cukrzycę można zachorować w każdym wieku, ale najczęściej choroba występuje w wieku średnim i u osób starszych. U dzieci cukrzyca często pojawia się nagle.
* proszę nie powielać techniki chodzenia z kijami!
Nasze jedzenie to: węglowodany, białka oraz tłuszcze. Dzięki niemu możemy żyć, być aktywni i zdrowi. Wszystkie trzy składniki są ważne, ale szczególne znaczenie w diecie mają węglowodany. Właśnie one przekształcają się w organizmie w cukier prosty glukozę, główne źródło naszej energii.
Stale potrzebujemy glukozy. Jednak cukier nie mógłby tak szybko wnikać do wnętrza komórki i tam zamieniać się w energię, gdyby nie insulina. To hormon wydzielany do krwi przez trzustkę. Innymi słowy: insulina jest kluczem, który otwiera komórkę na wchłonięcie cukru. Zaraz po tym, jak spełni swoje zadanie, insulina jest z organizmu usuwana. Dlatego trzustka musi jej stale dostarczać. Kiedy coś zjemy, w naszej krwi rośnie poziom glukozy i insuliny. Wtedy wątroba gromadzi glukozę na zapas.
W przerwie pomiędzy posiłkami ilość insuliny i glukozy we krwi spada. Nasze komórki dokarmia wtedy wątroba, uwalniając swoje zapasy. Jeżeli z jakichś powodów poziom cukru we krwi nie spada, mówimy wówczas o cukrzycy. Ma ona różne przyczyny i u każdego z nas przebiega inaczej. Niestety, cukrzyca jest chorobą na całe życie. Nie boli i rozwija się podstępnie. Na szczęście wcześnie wykryta i dobrze leczona nie powoduje groźnych powikłań. (www)
Nieleczona lub źle leczona cukrzyca grozi powikłaniami:
uszkodzenie siatkówki oka (retinopatia),
uszkodzenie nerek (nefropatia),
uszkodzenie nerwów ruchowych, czuciowych lub wegetatywnych (neuropatia),
zmiany miażdżycowe w średnich i dużych tętnicach,
stopa cukrzycowa, czyli trudno gojące się owrzodzenia stopy,
zaburzenia erekcji.
Możemy mieć także problem z insulinoopornością. Jest częścią zespołu metabolicznego,czyli grupy zaburzeń, które często występują razem u jednej osoby i są ze sobą ściśle powiązane. Są to otyłość, nadciśnienie tętnicze zaburzenia metabolizmu triglicerydów i cholesterolu oraz poziom glukozy we krwi na czczo równy lub wyższy niż 100 mg/dl.
Insulinooporność to stan obniżonej wrażliwości organizmu na działanie insuliny, pomimo jej prawidłowego lub podwyższonego stężenia we krwi. Gdy organizm zbyt słabo reaguje na prawidłowe ilości insuliny, zaczyna produkować ten hormon w coraz większych ilościach, co może doprowadzić do rozwoju wielu chorób, w tym chorób układu sercowo-naczyniowego i cukrzycy typu 2.
Największe ryzyko rozwoju insulinooporności występuje u osób zmagających się z nadwagą i otyłością, ponieważ tkanka tłuszczowa sprawia, że to właśnie ich organizmy są najbardziej oporne na działanie insuliny. Tkanka tłuszczowa przyczynia się do powstania insulinooporności poprzez produkowanie substancji hormonalnych, które mają działanie przeciwstawne do insuliny lub hamują efekty jej działania, a także poprzez bezpośrednie wydzielanie do krwi tzw. wolnych kwasów tłuszczowych (WKT). Przy ich nadmiarze organizm zaczyna wykorzystywać je jako źródło energii zamiast glukozy. W konsekwencji glukoza nie jest spalana w tkankach, a jej poziom we krwi wzrasta. Wówczas organizm, dla utrzymania prawidłowego poziomu cukru we krwi, zwiększa wydzielanie insuliny. (www)
Podstawą leczenia cukrzycy (oprócz leków obniżających poziom cukru we krwi) jest dobrze opracowana, niskokaloryczna dieta.
Najlepiej, jeśli dieta cukrzycowa zostanie ustalona indywidualnie dla każdego pacjenta w zależności od jego wieku, płci, aktywności fizycznej, masy ciała, wzrostu, współistniejących chorób i przyjmowanych leków (np. insuliny). Osoby z nadwagą i otyłością powinny przede wszystkim zredukować masę ciała, żeby uniknąć ewentualnych powikłań. (www)
Poziom cukru we krwi zależy od tego, co jesz. Większość węglowodanów zawartych w pieczywie, makaronach, ziemniakach, słodyczach i owocach trawisz w przewodzie pokarmowym i zamieniają się one w glukozę. Jest ona wchłaniana do krwi, a następnie przenika do mięśni, wątroby i innych narządów, zasilając je w energię.
Aby obniżyć poziom cukru, poleca się dietę wzbogaconą w „dobre”, czyli wolno wchłaniane węglowodany, a ograniczającą te „złe”, które wywołują szybki wzrost poziomu glukozy we krwi. Ważne miejsce w diecie powinny zajmować warzywa, najlepiej surowe (rozgotowane warzywa szybciej podnoszą poziom cukru we krwi). Warzywa są źródłem błonnika pokarmowego – najskuteczniejszego lekarstwa na wysoki cukier. Błonnik wydłuża trawienie cukrów, wówczas poziom glukozy we krwi podnosi się powoli, a to zapobiega hiperglikemii.
Poziom cukru obniżają również niektóre przyprawy: goździk, kozieradka pospolita, cynamon. Takie właściwości ma też synigryna – substancja, w którą bogata jest rzeżucha. Osoby, które walczą z podwyższonym poziomem cukru, mogą jeść także surowe owoce, jednak w mniejszych ilościach niż warzywa i nie wszystkie, ponieważ zawierają więcej cukrów. (www)
Cukrzyca to poważny problem. Po raz kolejny potwierdza się powiedzenie - lepiej zapobiegać, niż leczyć. Tym bardziej, ze cukrzyca to choroba na całe życie. Jeżeli możemy ustrzec się, to warto to przemyśleć i zrobić porządki w kuchennej lodówce.
Życzę zdrowia i polecam rzeżuchę, morwę lub goździki :)
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz