Wspomaganie jelit dietą

Jelita pełnią bardzo ważną funkcje w organizmie człowieka odpowiadają bowiem za procesy trawienia i wchłaniania substancji odżywczych. Jelita dzielą sie na jelito cienkie i jelito grube. Błona śluzowa jelita cienkiego jest pofałdowana i pokrywają ją kosmki jelitowe, które odpowiadają za wchłanianie substancji odżywczych. Jelita w dwudziestu procentach są odżywiane przez krew zaś w osiemdziesięciu procentach przez pokarm znajdujący się w jelitach. Substancję odżywcze strawione w jelitach przez naczynia krwionośne dostają się do krwi, więc ważne jest abyśmy zwracali uwagę na to co jemy. Oznacza to, że zarówno dobre jak i złe składniki znajdujące się w naszej żywności dostają się do naszego krwioobiegu - jesteśmy wiec tym co jemy.

                 

Jelita zasiedlone są przez mikroflorę jelitową, która pełni wiele ważnych funkcji w organizmie m.in. odpornościową. Mikroflora jelita ma zasadniczą funkcję w procesie trawienia m.in. odpowiada za fermentację niestrawionych resztek pokarmowych oraz śluzu wytworzonego przez nabłonek jelit. U osób dorosłych przewód pokarmowy jest zasiedlony głównie przez bakterie beztlenowe m.in. Bacteroides, Bifidobacterium, Eubacterium, Clostridium, Lactobacterium. Bakterie tlenowe stanowią mniejszość mikroflory jelitowej i są to m.in. Enterococcus i Enterobacteriacaeae. Skład mikroflory jelitowej jest inny u każdego człowieka podobnie jak linie papilarne. Mikroflora jelitowa odpowiada również za utrzymywanie szczelności jelit co zapobiega przedostawaniu się niepożądanych substancji z jelit do naszego organizmu. 

Jak odżywiać prawidłowo jelita?

W budowaniu odpowiedniej flory jelitowej biorą udział m.in. mleczne napoje fermentowane. Mleczne napoje fermentowane są to produkty otrzymane z mleka pełnego, normalizowanego pod względem zawartości tłuszczu lub odtworzonego z mleka w proszku, które poddane zostały procesowi fermentacji prowadzonej przez swoiste drobnoustroje, charakterystyczne dla danego rodzaju napoju. Napoje te zawierają dobre bakterie, które wspomagają skład mikroflory jelit m.in. Lactococcus, Leuconostoc, Lactobacillus oraz bakterie kwasu mlekowego w zależności od danego typu napoju.

Napoje te charakteryzują się wysoką wartością odżywczą, są źródłem witamin z grypy B (głównie ryboflawiny) oraz składników spożywczych ( głównie wapnia, fosforu, potasu, magnezu i cynku) oraz w zależności zawartości tłuszczu witaminy rozpuszczalne w tłuszczach A, D, E i K. Zawierają one mniejszą ilość laktozy w porównaniu do mleka, gdyż zostaje ona rozłożona podczas procesowi fermentacji tych produktów. Napoje te są dobrym źródłem dobrze przyswajalnego białka z diety. Należy wybierać naturalne mleczne napoje fermentowane oraz unikać ich smakowych  odpowiedników, gdyż zawierają one w swoim składzie dodawany cukier, który może powodować, że wartość energetyczna napoju może wzrosnąć o 100%.

Do mlecznych napojów fermentowanych należą m.in. kefir, kumys, maślanka, jogurt, mleko acidofilne.

Błonnik pokarmowy

Błonnik pokarmowy (włókno pokarmowe) są to substancje nierozpuszczalne w kwasie i alkoholu, które zmniejszają wartość energetyczną pokarmu i nie ulegają enzymatycznemu trawieniu w przewodzie pokarmowym człowieka. Dzieli się on na:

• nieskrobiowe polisacharydy (celuloza, hemicelulozy, pektyny, polisacharydy roślin morskich, gumy i śluzy roślinne) - występują one w owsie, nasionach roślin strączkowych, gumie guar, jęczmieniu, jabłkach, owocach cytrusowych, truskawkach, marchwi, otrębach, warzywach, mące pszennej z pełnego przemiału, pełnych ziarnach zbóż,
• ligniny - występują one w dojrzałych warzywach, owocach, pszenicy i nasionach. 

Wpływa on korzystnie na czynność przewodu pokarmowego po przez:

• zmniejszenie czasu pasażu jelitowego i zwiększenie objętości stolca,
• stymulowanie procesów fermentacji w jelicie grubym,
• obniżenie we krwi stężania cholesterolu ogółem i cholesterolu frakcji HDL,
• obniżenie we krwi poposiłkowego stężenia glukozy i/lub stężenia insuliny.

Największą zawartość błonnika pokarmowego znajdziemy w nasionach roślin strączkowych oraz orzechach (15-20g/100g), następnie w owocach suszonych (6-13g/100g) i w produktach zbożowych z pełnego przemiału (2-14g/100g) oraz w owocach świeżych (0,3-8g/100g) i warzywach świeżych (0,5-5g/100g).

Kiszonki owoce i warzywa

Podstawą procesu kiszenia (kwaszenia) jest fermentacja mlekowa a czynnikiem utrwalającym jest kwas mlekowy. W Polsce procesowi kiszenia podaje się ogórki, białą kapustę ale mogą również być kwaszone soki warzywne - głównie z buraków oraz warzywa m.in. buraki ćwikłowe, kapusta pekińska, pomidory, czosnek, grzyby i oliwki. Ta metoda utrwalania żywności zachowuje dobrze składniki odżywcze surowca, głównie witaminę C oraz składniki powstające podczas kiszenia m.in. kwasy organiczne, bakterie fermentacji mlekowej korzystnie działają na perystaltykę jelit oraz biorą udział w regulacji ciśnienia krwi.

dietetyk Piskorska Barbara

Kopiowanie niniejszego artykułu lub jego części jedynie za pisemną zgodą autora. Dzielenie się artykułem poprzez podanie linka do niego, jak najbardziej zalecamy.

Bibliografia:

• W. Marlicz, L. Ostrowska, I. Łoniewski,  Flora bakteryjna jelit i jej potencjalny związek z otyłością, Via Medica, 2013, s.21.
• F. Świderski i B. Waszkiewicz-Robak, Charakterystyka, podział oraz ocena towaroznawcza przetworów owocowych i warzywnych, Towaroznawstwo żywności przetworzonej z elementami technologii, Wyd. SGGW, Warszawa, 2010, s.354-356.
• J. Gawęcki, Błonnik pokarmowy, Żywienie człowieka podstawy nauki o żywieniu, Wyd. PWN, Warszawa, 2010, s.160-166.

Terapeutyczne oddziaływanie refleksoterapii stóp w leczeniu schorzeń jelita cienkiego

www

Refleksoterapia stóp polega na oddziaływaniu na narządy naszego ciała poprzez zakończenia nerwowe reprezentujące wszystkie strefy ciała, a znajdujące się w stopach. Poprzez masaż stref odruchowych narządy organizmu zostają pobudzone i w odpowiedzi na bodziec wyzwalają łańcuch reakcji biochemicznych. Są to mechanizmy samoregulacji, samoregeneracji i samolecznictwa. Masaż ten pobudza przepływ krwi przez dany narząd, a w związku z tym transport tlenu i substancji odżywczych oraz usuwa toksyny, które są swoistymi blokadami dla prawidłowego ich funkcjonowania. Dodatkowo refleksoterapia wprowadza organizm w stan głębokiej relaksacji eliminującej stres, który wyzwala zaburzenia  narządów wewnętrznych. Do zalet refleksoterapii zalicza się:

• wstępnie określa, w którym miejscu w organizmie należy szukać jakiejś dolegliwości, a więc stanowi swoistą diagnozę pomocniczą
• ma działanie terapeutyczne: normuje ciśnienie krwi, pracę jelit, wątroby, pęcherza moczowego czy układu oddechowego, działa leczniczo w przypadku obciążeń psychicznych spowodowanych stresem czy problemami emocjonalnymi, dny moczanowej, dolegliwości serca, bóli i chorób zębów, hemoroidów, zapalenia nerwu kulszowego, astmy, bezsenności, bólów głowy, braku apetytu, osteoporozy, niedokrwistości, wypadania włosów, zaburzeń wzroku, zapalenia zatok, przewlekłego zmęczenia, żylaków, bezpłodności czy alergii,
• jest pierwszą pomocą w stanach ostrych/bólowych (refleksoterapia stóp stymuluje przysadkę mózgową do produkcji endorfin czyli naturalnej morfiny, która działa uśmierzająco na ból),
• ma zastosowanie w profilaktyce: pobudza układ odpornościowy i utrzymuje go w zdrowiu, zmniejsza pobudliwość układu nerwowego, rozluźnia mięśnie, likwiduje blokady emocjonalne i energetyczne.

Podstawą refleksoterapii stóp jest Tradycyjna Medycyna Chińska. Funkcja jelita cienkiego wg. Tradycyjnej Medycyny Chińskiej polega na oddzieleniu czystego od nieczystego jeśli chodzi o pokarmy i płyny. Na gruncie emocjonalnym zaś umożliwia nam zdecydować co jest dla nas ważne, a co nie. Od tego narządu zależy również czy jesteśmy w stanie podejmować decyzje. Jelito cienkie kontroluje również przyjmowanie pokarmu i proces jego trawienia, a także ma znaczący wpływ na nasz układ immunologiczny. Strefa jelita cienkiego przebiega na dolnej części podeszwy stopy, zarówno prawej jak i lewej stopy. Masaż tych okolic powoduje poprawę trawienia, perystaltyki jelit, wchłaniania składników odżywczych, wydalania czy też regenerację jelita cienkiego. Dla uzyskania lepszego rezultatu zastosować można olejek eteryczny rumiankowy lub z czarnego pieprzu podczas masażu stref jelita cienkiego. Zastosowanie tych olejków wzmaga lecznicze działanie podczas zabiegu. Przeciwwskazania do zabiegu: ciężkie infekcje zakaźne, przeziębienie, zapalenie żył i układu limfatycznego, zagrożona ciąża oraz grzybica stóp.                          

Technik masażysta Arkadiusz Kamiński                               

Kopiowanie niniejszego artykułu lub jego części jedynie za pisemną zgodą autora. Dzielenie się artykułem poprzez podanie linka do niego, jak najbardziej zalecamy.

Dieta w Przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (POChP)

Przewlekłej obturacyjnej chorobie płuc (POChP) towarzyszą zmiany w układzie oddechowym oraz zmiany pozapłucne takie jak m.in. kacheksja, osteoporoza, zanik beztłuszczowej masy ciała, depresja, niedokrwistość oraz zwiększona zapadalność na choroby układu krążenia.

Występujące zaburzenia odżywienia mogą przyjmować dwie formy u osób z POChP sa to:

• niedożywienie (30-60 % u pacjentów hospitalizowanych oraz 10-45 % u pacjentów ambulatoryjnych) - występuje tutaj niedożywienie białkowo - energetyczne. Utrata masy ciała u pacjentów z POChP w szczególności masy mięśni szkieletowych jest związana z większą podatnością na zaostrzenie objawów oddechowych i jest niezależnym czynnikiem ryzyka powstawania licznych powikłań w POChP. U pacjentów z POChP, u których wskaźnik BMI jest poniżej 20 kg/m2  wskazuje na możliwą hospitalizcje tych osób i może wskazywać na ryzyko zaostrzenia objawów choroby. Zalecanymi wskaźnikami BMI to zakres 20 - 25  kg/m2. W leczeniu osób z POChP z niedożywieniem zasadnicza rolę odrywa odpowiednia ilość węglowodanów do tłuszczy z przewagą tłuszczy. Białko jest podawane w ilości w 1 g/kg mc./dzień.
• nadwaga oraz otyłość - należy tutaj dążyć do obniżenia masy ciała. U osób otyłych z POChP są nasilone objawy ze strony układu oddechowego oraz jest obniżona jakość życia w porównaniu z osobami o należnej masie ciała. Jednak coraz częściej wykazuje się na ochronną rolę  nadwagi i otyłości w wielu przewlekłych chorobach wyniszczających m.in. w POChP. Te ochronne zjawisko nadwagi i otyłości nazwano "paradoksem otyłości", gdyż według Collins i wsp. [27] potwierdzili, że pacjenci z nadwagą (BMI=25,0-29,9 kg/m2) lub otyłością (BMI>30 kg/m2) byli rzadziej hospitalizowani w przypadku zaostrzenia objawów choroby, niż pacjenci z należną masą ciała lub z niedowagą. 

Pacjentom dobrze odżywionym zaleca się zbilansowaną dietę według modelu talerza zdrowego żywienia. Talerz zdrowego odżywiania jest graficzne przedstawienie ogólnych zasad prawidłowego odżywiania. Talerz jest podzielony na cztery części i do każdej części jest przypasowany odpowiedni kolor:

czerwony - owoce

pomarańczowy - produkty zbożowe

zielony – warzywa 

fioletowy – produkty białkowe. 

niebieski - nabiał.

www

Zalecenia odnośnie zdrowego żywienia według Instytutu żywności i żywienia:

1. Spożywaj posiłki regularnie od 4 do 5 posiłków na dzień co 3-4 godziny.
2. Warzywa i owoce jedz najczęściej i niech stanowią połowę, tego co zjadasz. Warzywa powinny stanowić w proporcji 3/4 zaś owoce 1/4.
3. Codziennie spożywaj co najmniej 2 duże szklanki mleka, można je zastąpić jogurtem, kefirem i częściowo serem.
4. Ogranicz spożycie mięsa (szczególnie czerwonego mięsa oraz przetworzonych produktów mięsnych do ok. 0,5 kg/tydzień). Jedz ryby, nasiona roślin strączkowych i jaja.
5. Ogranicz spożycie tłuszczy zwierzęcych, zastąp je olejami roślinnymi.
6. Nie dosalaj produktów, zastąp sól ziołami.
7. Pij co najmniej 1,5 litra wody dziennie.
8. Nie spożywaj alkoholu.

dietetyk Piskorska Barbara

Kopiowanie niniejszego artykułu lub jego części jedynie za pisemną zgodą autora.

Dzielenie się artykułem poprzez podanie linka do niego, jak najbardziej zalecamy.

Bibliografia:

• Anker SD, John M, Pedersen PU, et al. ESPEN guidelines on enteral nutrition: cardiology and pulmonology. Clin Nutr 2006, 25(2): 311-318.
• Nishimura Y, Tsursumi M, Nakata H, et al. Relationship between respiratory muscle strength and lean body mass in men with COPD. Chest 1995, 107(5): 1232-1236.
• Shoup R, Dalsky G, Warner S, et al. Body composition and health-related quality of life in patients with obstructive airways disease. Eur Respir J 1997, 10(7): 1576-1580.
• National Institute for Health and Clinical Excellence. Management of Chronic Obstructive Pulmonary Disease in Adults in Primary and Secondary Care. NICE, London 2010. www.nice.org.uk/CG101 (01.09.2015).
• http://dziecisawazne.pl/talerz-nowa-piramida-zywieniowa/
• L. Sobotka, Podstawy Żywienia klinicznego, Wyd. PZWL, Warszawa, 2008, s.417-420.
• http://www.izz.waw.pl/attachments/article/555/06_PiramidaIZZ_str2.pdf
• obrazek: https://lh5.googleusercontent.com/jfOQ8hcVOZmSyqK4iJ5cxJUh_jOq3Q8vSbuo17yQJwXO9hqFD94QX1ui-9rxtd-hVBEC4u561NDAOpE3y5divBIEwi2mTClJ3RNT-lcTu8wN8yG1Ew

Leczenie POCHP poprzez masaż segmentarny

www

Za tajemniczym skrótem POCHP kryje się współczesna cywilizacyjna choroba – przewlekła obturacyjna choroba płuc. Jest ona stanem chorobowym charakteryzującym się obecnością zwężenia dróg oddechowych. Spowodowane jest ono przewlekłym zapaleniem oskrzeli i rozedmą płuc. Ograniczenie to jest zwykle postępujące i wiąże się z nieprawidłową odpowiedzią zapalną płuc na szkodliwe pyły i gazy. Wśród innych czynników ryzyka wymienia się również narażenie zawodowe na pyły przemysłowe i substancje chemiczne, spalanie w warunkach domowych biomasy, skażenie powietrza atmosferycznego, czynniki genetyczne oraz palenie papierosów. Choroba ta jest bardzo zdradliwa, ponieważ początkowo nie daje żadnych objawów. Z czasem pojawia się niewinny kaszel, którego intensywność systematycznie się zwiększa. Kolejnym etapem przebiegu choroby jest pojawienie się śluzowej plwociny wraz z kaszlem, która w czasie zakażenia zamienia się w ropę. Gdy pojawia się duszność postęp choroby jest już bardzo duży, ze względu na znaczne zmniejszenie możliwości czynnościowych płuc.

  

POCHP można skutecznie leczyć masażem segmentarnym. Masaż ten jest Terapią neuroodruchową służącą do leczenia stanów chorobowych poprzez oddziaływanie na unerwienie odchodzące od kręgosłupa. W chorobach narządów wewnętrznych są odcinki skóry, które wykazują szczególną wrażliwość na bodźce. Badania udowodniły istnienie bezpośrednich powiązań pomiędzy narządami wewnętrznymi, a skórą, kośćmi czy mięśniami. Powiązania te powodują, że procesy chorobotwórcze toczące się w danym narządzie wywołują zmiany w odpowiedniej tkance skórnej, okostnej czy mięśniowej. W chorobach układu oddechowego Pacjent będzie odczuwał bolesność okolicy łopatek, dolnych żeber zarówno z przodu jak i z tyłu ciała, obojczyków, mostka, mięśni okolicy klatki piersiowej, szyi i karku. Proszę zwrócić uwagę jak mądry jest organizm człowieka, który poprzez bolesność zewnętrznych okolic ciała informuje nas o problemach toczących się w jego wnętrzu. 

Poprzez wykonywanie odpowiednich technik masażu segmentarnego można wpływać na regulację narządów wewnętrznych, tym samym działając na nie leczniczo. Unerwienie przykręgosłupowe mające wpływ na układ oddechowy biegnie od połowy odcinka szyjnego kręgosłupa, a kończy się pod koniec piersiowego odcinka kręgosłupa. Obejmuje więc całą okolicę klatki piersiowej gdzie znajdują się płuca. Terapeuta odpowiednimi technikami wykonywanymi wzdłuż kręgosłupa przekazuje bodziec leczniczy, który biegnąc przez unerwienie dociera do danego narządu wewnętrznego.

Celem masażu jest m. in. działanie odżywcze na tkanki okolicy klatki piersiowej, poprawa wymiany gazowej zachodzącej w płucach, zwiększenie elastyczności mięśni powodujące poprawę ruchliwości klatki piersiowej dzięki czemu Pacjent jest w stanie głębiej oddychać i tym samym lepiej dotleniać organizm, ułatwianie odkrztuszania wydzieliny zalegającej w płucach, działanie przeciwbólowe, usuwanie składników pozapalnych, ogólna regeneracja układu oddechowego, a w ślad za tym poprawa spełniania przez niego swoich podstawowych funkcji.

dyplomowany Technik masażysta, Arkadiusz Kamiński

Kopiowanie niniejszego artykułu lub jego części jedynie za pisemną zgodą autora.

Dzielenie się artykułem poprzez podanie linka do niego, jak najbardziej zalecamy.

My ważniejsze niż ja

www

Człowiek to istota społeczna.Wiemy o tym od dawna jednak czy umiemy naprawdę współpracować, być ze sobą? Często mam wrażenie, że zamiast uczyć młodych współpracy, promujemy rywalizację. Tak trudno o dobrą komunikację. Dlaczego?

Od kilku dni prześladuje mnie słowo "hygge" - w internecie, czasopismach, księgarni. To że tyle się o tym teraz pisze wynika prawdopodobnie z faktu, że nie tylko ja odczuwam brak wspólnoty, współpracy, dobrych, zdrowych relacji. 

Co to jest "hygge"? 

http://www.tvp.info/27912511/hygge-podbija-swiat-poznaj-dunska-recepte-na-szczescie

Hygge, duńską tradycję, możemy określić jako sztukę tworzenia przyjaznej, intymnej atmosfery, jako socjalizację dla introwertyków, ale i dążenie do codziennego szczęścia. To cieszenie się małymi przyjemnościami dnia codziennego. Chodzi o to, by doświadczać hygge poprzez atmosferę relaksu, komfortu i bycia razem na co dzień. Duńczycy to najszczęśliwszy naród świata. Kluczem do ich szczęścia jest hygge - koncepcja licząca więcej niż 200 lat. (www)

Rodzina ma bardzo ważne społeczne funkcje. Mam niestety niejasne uczucie, że w ostatnim czasie  jakoś mniej przywiązujemy wagi to rodzinnych kontaktów, tłumacząc się brakiem czasu.

Brak czasu jest wygodną wymówką dla wielu naszych problemów czy braków. Zaliczyłabym do nich niski poziom empatii u młodych ludzi. Z wiekiem coraz mi dalej do młodzieży i smutkiem mnie napawa brak tak zwanego dobrego wychowania. Kiedyś mówiło się, że ktoś jest grzeczny i  niekoniecznie musiało się to odnosić do "ułożonego" dziecka, które posłusznie wykonuje polecenia. Grzeczność, to kultura osobista, wrażliwość, uważność na drugiego człowieka. Właśnie taka postawa buduje zdrowe relacje. Teraz każdy zapatrzony w ekrany swoich elektronicznych gadżetów nie zauważa innych. 

Przeczytałam, że ponoć w naszym kraju jeszcze nie jest tak źle, ale mam wątpliwości. Stwierdziłam to ostatnio, jadąc zatłoczonym pociągiem, w którym 80% miejsc siedzących zajętych było przez młodych ludzi. Nikt nie ustąpił miejsca starszym paniom (i nawet nie myślę o sobie - były starsze).

W przestrzeni wirtualnej, która tak intensywnie jest eksplorowana przez nas wszystkich, również nie widać życzliwości. Lubimy "lajkować", ale ile tam złośliwości i "hejtu"?

Zbliżają się święta. Rodzinne. Może więc warto wyłączyć telewizory i schować smarfony. Sami bądźmy smart, poświęćmy czas bliskim - zwłaszcza dzieciom. Uczmy je empatii, dobrych manier, skutecznej komunikacji. Przecież właśnie takie kompetencje powinny być teraz w cenie.

Życie jest coraz trudniejsze. Łatwiej żyje się z innymi niż samemu. Duńczycy to najszczęśliwsi nacja, ale nikt nie powiedział, że my nie możemy też tacy być.

KS

Samodyscyplina czy nawyk?

Kluczem do samodyscypliny są nawyki. Proste? Niekoniecznie...

Tak wiele rzeczy chciałoby się robić regularnie - uprawiać sport, nauczyć się języka obcego, zdrowo się odżywiać. A tu ciągle brak czasu, zmęczenie i ... przekładamy naukę na jutro. Tłumaczymy się sami przed sobą, że to nie nasza wina, ale tak na prawdę, mamy na wszystko wpływ. Trzeba tylko bardzo czegoś chcieć. Jak chcemy i cieszy nas nowa czynność, to z czasem, po wielokrotnych powtórzeniach, stanie się to nawykiem.

Codzienne nawyki, te które kojarzą się z przyjemnością, radością, zostają z nami na długo. Nie ma konieczności motywowania się do działania. Wykonujemy je odruchowo, nawet wtedy, gdy nie jesteśmy w najlepszej kondycji. To jak z myciem zębów - nie zastanawiamy się czy mamy na to ochotę - po prostu to robimy.

Czy nie byłoby fajnie, tak z przyjemnością, codziennie nauczyć się czegoś nowego - na przykład nowych niemieckich słówek? Ot, tak, bez wysiłku? Wtedy słowo samodyscyplina nie będzie nam potrzebne. Słowo dyscyplina ma konotacje negatywne i kojarzy się z przymusem, a ten z kolei z brakiem przyjemności.

Myślę, że tylko przyjemność i poczucie satysfakcji motywuje do działania. Tylko motywacja wewnętrzna jest owocna. Każdemu mogą przydarzyć się gorsze dni, ale im więcej dobrych nawyków, im mocniej zakorzenione, tym łatwiej przetrwać i "wrócić", jeżeli na chwilę zbłądziliśmy. 

Lubię czytać książki, ale czasem leżą pokryte kurzem, bo ja muszę robić inne rzeczy. Podobno ważniejsze. Taki stan może jakiś czas trwać, ale dość szybko dociera do mnie, że czegoś mi brakuje. Otwieram książkę, zaczynam czytać i już jest wszystko w porządku. Tak działają nawyki. To jest jak pamięć komórkowa. Tego się nie zapomina. Dlatego warto ćwiczyć właśnie te czynności, które mają stać się w przyszłości nawykami.

Zawsze jest czas na zmianę. Czasami wręcz dramatycznie ich potrzebujemy. Warto się przełamać nawet jak jest trudno. Każdy sukces smakuje. Ten, który przychodzi z bólem  - najbardziej.

KS

Kompetencje na rynku pracy

Ostatnio słuchacze Zespołu Szkół Medycznych zostali poproszeni o wypełnienie ankiety: Jakie predyspozycje i umiejętności są szczególnie pożądane przez pracodawców?

Tematyka poruszana w ankiecie warta jest uwagi, zwłaszcza, że kierowana była do słuchaczy szkoły zawodowej. Nasi dorośli słuchacze świadomie tworzą swoje ścieżki kariery i warto by jak najlepiej przygotowali się do zaistnienia na rynku pracy. 

Jaki kompetencje są obecnie najbardziej pożądane?

Obok kompetencji twardych - wiedzy, doświadczenia - stawia się na także na kompetencje miękkie: komunikatywność, multizadaniowość, znajomość języków obcych, umiejętność pracy w grupie, umiejętność pracy w środowisku multikuturowym.

Przez wiele lat szkoły wyższe wyposażały Polaków w wykształcenie, a w firmy dawały im doświadczenie niezbędne do wykonywania pracy i radzenia sobie na zawodowej ścieżce. Te dwa atuty – wykształcenie i doświadczenie – nie są już jednak wystarczające. (www)

W ankiecie dla słuchaczy ZSM przedstawiono cztery zestawienia kompetencji, które należało ocenić w skali od 1 do 5: umiejętności osobiste i interpersonalne, zdolności intelektualne oraz umiejętności i wiedza ogólna.

Jakie były odpowiedzi?

• W obrębie umiejętności osobistych najwyżej słuchacze cenią otwartość na uczenie się i stały rozwój (średnia ocena 4,83).
• Wśród umiejętności interpersonalnych najważniejsza to efektywne komunikowanie (średnia ocena 4,66).
• Ze zdolności intelektualnych najwyżej oceniono kreatywność (śr. 4,40)
• Wiedza ogólna i ogólnozawodowa otrzymała średnią ocenę 4,45.

ANKIETA

WYNIKI

Sądząc z wyników, można sądzić, że świadomość słuchaczy jest wysoka i podejmowane wysiłki idą w dobrym kierunku. Warto wziąć pod uwagę fakt, że grupa słuchaczy wybiera się w tym roku na praktyki zagraniczne w ramach projektu Erasmus+, gdzie poza umiejętnościami zawodowymi będą szkolić język obcy oraz zdobędą nowe doświadczenia kulturowe i umiejętności interpersonalne. 

Wszystkim życzymy sukcesów na rynku pracy.

Choroba zapomnienia

Niemiecki lekarz psychiatra, Alois Alzheimer w 1906 roku opisał nową chorobę. Określił ją jako "chorobę zapomnienia". Choroba Alzheimera polega na stopniowym obumieraniu komórek nerwowych w mózgu (neurodegeneracja). Jest to najczęstsza forma demencji u osób starszych, zwykle po 65. roku życia. Liczba chorych wg. danych WHO/ Eurostat, 2014 w Polsce to ponad 250 tys.a na świecie jest to około 30 mln. osób. Alzheimer jak na razie jest nieuleczalny i często wyklucza chore osoby z samodzielnego funkcjonowania. Są preparaty, które łagodzą objawy choroby i pozwalają na poprawę aktywności mózgu oraz zmniejszają niektóre zaburzenia psychiczne. W konsekwencji jednak, taka osoba nie może sama funkcjonować, potrzebuje wsparcia i ciągłej opieki. Objawy choroby Alzheimera można podzielić na etapy. Etap wczesny: utrata świeżej pamięci, niemożność przyswajania i zapamiętywania informacji, problemy językowe ( szukanie słów ), zmiany nastroju i osobowości. Etap pośredni: całkowita utrata zdolności zapamiętywania i odtwarzania nowych informacji, upośledzenie pamięci o dawnych zdarzeniach, poczucie zagubienia 

i bezcelowe wędrowanie w znanym otoczeniu, nieprzyjazne zachowanie w stosunku do osób z tego otoczenia. Etap późny: niezdolność do chodzenia i wykonywania prostych czynności, zanik umiejętności jedzenia i połykania, brak kontroli nad zwieraczami, zanik mowy. Etap końcowy: śpiączka w trakcie której chory umiera, zazwyczaj z powodu infekcji. 

To, co dzieje się w mózgu podczas rozwoju choroby Alzheimera, ma początek jeszcze wtedy, kiedy jesteśmy w pełni sił. Jednakże zaburzenia pamięci, zapominanie gdzie zostawiło się klucze, trudności w przywołaniu czyjegoś imienia itp. objawy mogą być naturalną konsekwencją starzenia się mózgu, niekoniecznie prowadzącą do Alzheimera. Grupa specjalistów z Australii i Wielkiej Brytanii oszacowała, że nawet 23% osób starszych ze zdiagnozowaną demencją w rzeczywistości jest całkowicie zdrowych. Tylko u 15% osób mających łagodne zaburzenia poznawcze rozwinie się pełnoobjawowa choroba Alzheimera, natomiast u 40-70% choroba nie postępuje, a nawet można zaobserwować poprawę. Zapewne niewiele osób zdaje sobie sprawę, że wprowadzając niewielką rewolucję w swoim życiu teraz, zanim pojawią się pierwsze zmiany neurologiczne i objawy demencji, można sprawić, że ta ciężka choroba nigdy nas nie spotka.

Co w takim razie należy zrobić, aby w przyszłości być mniej narażonym na chorobę Alzheimera?

1. Kontrolować  poziom homocysteiny – poziom tego aminokwasu we krwi powyżej 10 mmol/L  uważany jest za oznakę zwiększonego ryzyka zachorowania na Alzheimera. Profilaktyczne zażywanie witamin z grupy B, w tym B6 i B12 oraz kwasu foliowego zmniejsza poziom homocysteiny. Znajdują się one m.in. w produktach zbożowych, warzywach i owocach cytrusowych. Kontrolować poziom żelaza we krwi – osoby starsze nie powinny dodatkowo suplementować żelaza, jeśli lekarz tego nie zaleci.

2. Dużo się ruszać - ryzyko choroby obniża się wówczas aż dwukrotnie. Nie trzeba uprawiać forsownych treningów, należy jedynie ćwiczyć regularnie. Wystarczy codziennie przespacerować się 1-1,5 km, pobiegać albo pojeździć na rowerze. Lepiej też nie unikać  prac domowych - gotowania, zmywania naczyń lub odkurzania, bo każda, nawet taka codzienna aktywność fizyczna zwiększa zapotrzebowanie komórek na tlen, a to ma dobroczynne działanie na mózg.

3. Dbać o dietę - to, co jemy, wpływa na nasze możliwości poznawcze, czyli myślenie, skupianie uwagi, zapamiętywanie. W rozwoju Alzheimera dużą rolę odgrywa ilość białka beta-amyloidu we krwi - trzeba ją obniżać. Najlepiej służy do tego dieta śródziemnomorska, z dużą ilością oliwy z oliwek, ryb, orzechów, warzyw, owoców, pełnoziarnistego pieczywa. Zawiera zbawienne kwasy tłuszczowe omega-3. Wystarczy dziennie spożywać gram tych kwasów, a ryzyko zachorowania na Alzheimera spada aż o 30 proc.

4. Zrezygnować z pokarmów bogatych w węglowodany - dzięki temu zmniejszy się znacznie poziom cholesterolu we krwi, a to podstawowy czynnik ryzyka choroby neurologicznej, która niszczy pamięć i osobowość człowieka. Cholesterol osłabia i odpowiada za uszkadzanie naturalnej bariery ochronnej krew-mózg, która ma za zadanie chronić centralny układ nerwowy przed mikroorganizmami i toksycznymi substancjami. Dlatego dieta niskocukrowa jest naszym sprzymierzeńcem.

5. Polubić sok z jabłek - naukowcy z Uniwersytetu Stanu Massachusetts w Lowell udowodnili, że substancje zawarte w tym napoju zapobiegają związanemu z wiekiem osłabieniu i zaburzeniom pamięci, bo zmniejszają ilość związków odpowiedzialnych za tworzenie się toksycznych dla komórek nerwowych złogów w mózgu. Zaleca się picie przynajmniej jednej szklanki tego soku dziennie.

6. Utrzymywać sprawność intelektualną - warto mieć hobby, rozwijać zainteresowania. Może to być choćby rozwiązywanie krzyżówek, zagadek logicznych, łamigłówek, sudoku, rebusów, gra w karty czy szachy. Ważne jest, aby nie ograniczać aktywności umysłowej. To właśnie ona powoduje tworzenie nowych połączeń między komórkami nerwowymi i w ten sposób chroni mózg przez zmniejszaniem objętości.

7. Pielęgnować  przyjaźnie, zawierać nowe znajomości - szerokie kontakty towarzyskie i duże grono znajomych stymulują nasz mózg. Szczególnie wspólne działania, akcje czy choćby rozmowy, nawet przez telefon komórkowy. Ostatnie badania naukowców wskazują, że długotrwałe działanie fal elektromagnetycznych emitowanych przez telefony komórkowe wzmacnia pamięć. Dzieje się tak, bo fale powodują rozkład szkodliwych dla mózgu złogów amyloidowych w postaci tzw. blaszek starczych. W ten sposób zabezpieczają komórki nerwowe przed uszkodzeniami, a to opóźnia proces dewastacji mózgu.

8. Nie rezygnować  z alkoholu - brzmi to zadziwiająco, lecz chodzi o spożywanie niewielkich ilości, np. wina. Jeden kieliszek dziennie pomaga zachować dobry stan fizyczny i psychiczny, pozytywnie wpływa na układ krążenia. Trzeba jednak uważać, by się nie uzależnić od alkoholu i spożywać go z umiarem, bo z kolei picie już trzech drinków dziennie działa odwrotnie i znacznie przyśpiesza rozwój demencji.

9. Nie zapominać o kawie - kofeina jest wrogiem cholesterolu, stoi na straży bariery krew - mózg i chroni naczynia krwionośne. Dzięki niej do tkanki nerwowej przenikają tylko potrzebne substancje. Jeśli ktoś pije trzy filiżanki kawy dziennie, ryzyko zachorowania spada u niego o 60 proc. Ważne jest, by pijąc kawę pić także wodą niegazowaną. To pomoże nawadniać organizm, gdyż kawa działa moczopędnie i wypłukuje z organizmu minerały.

10. Stosować  kurację ziołową jeśli pojawią się pierwsze objawy łagodnego zaburzenia poznawczego: 

• kurkumę i kolendrę przynajmniej dwa razy w tygodniu - obie te przyprawy znacznie obniżają poziom cholesterolu we krwi, zapobiegają też odkładaniu się blaszek amyloidowych, czyli starczych. To właśnie owe blaszki powodują zmiany neurologiczne w mózgu i demencję. Kurkuma i kolendra potrafią je rozpuszczać. Kurkuma nadaje potrawom gorzkawo-pikantny smak i zabarwia je na żółto. Natka kolendry (nazywanej chińską pietruszką) jest bardzo aromatyczna, nadaje się do marynat mięs i ryb oraz do dań z pomidorami;

• szałwię - ma silne działanie antyoksydacyjne i przeciwzapalne; w jednym z badań porównawczych z użyciem placebo wykazano, że osoby zażywające 60 kropli olejku szałwiowego dziennie zachowały sprawność umysłową na lepszym poziomie niż osoby zażywające lek stosowany w chorobie Alzheimera - Aricept.

• miłorząb japoński  - zamiast leków na receptę lekarze w Niemczech często polecają swoim pacjentom będącym we wczesnej fazie choroby Alzheimera Ginkgo biloba. Zalecana dawka dzienna to 240 mg, aczkolwiek może minąć nawet do 6 miesięcy zanim pojawi się jakakolwiek poprawa.

11. Pić zieloną herbatę - zawiera ona przeciwutleniacze, zmniejszające uszkodzenia komórek nerwowych i pobudzające tworzenie się między nimi nowych połączeń. Według naukowców nagromadzenie się wolnych rodników i żelaza w niektórych obszarach mózgu jest jedną z głównych przyczyn rozwoju chorób neurologicznych. Trzeba pić 2-3 filiżanki zielonej herbaty dziennie, by obniżyć ryzyko demencji o 70 proc.

Na podstawie: onet.pl/zdrowie; dailymail.co.uk; oczymlekarze.pl/profilaktyka-i-leczenie                                                                 

Opracowała: Grażyna Lechki

Marsz Różowej Wstążki 2016

W październiku tradycyjnie w wielu miejscach odbywają się różne wydarzenia przypominające o zagrożeniu chorobami nowotworowymi oraz o konieczności i skuteczności badań prewencyjnych. Brzeski Medyk również jest aktywny na tym polu.

Wspólnie ze Stowarzyszeniem Zdrowie oraz innymi stowarzyszeniami działającymi w mieście po raz drugi zorganizowany został Marsz Różowej Wstążki. Ten symboliczny przemarsz ma przypominać o problemie i zachęcać - w tym wypadku głównie kobiety - do zadbania o siebie. Znaczenie badań profilaktycznych oraz samobadania piersi jest w przypadku nowotworu piersi niezmiernie istotne i często ratuje zdrowie a nawet życie.

Uczestnicy marszu - słuchacze ZSM i brzeskie Amazonki, przedstawiciele Stowarzyszenia Promocji Zdrowia, władze miasta w osobach starosty i burmistrza miasta - przeszli ulicami miasta a następnie na specjalnie przygotowanych stanowiskach udzielano instruktażu samobadania piersi, rozdawano ulotki informacyjne. 

Tego typu masze oraz inne działania profilaktyczne powinny na stałe wejść do kalendarza działań w mieście. Mimo wielu działań przychodnie i szpitale onkologiczne pełne są pacjentek. Stare powiedzenie, że lepiej zapobiegać niż leczyć jest nadal bardzo aktualne.

KS

Samobadanie piersi

Technika samobadanie piersi

Każde samobadanie piersi składa się z trzech etapów:

1. Przed lustrem
Unieś ręce wysoko do góry i przyjrzyj się: czy nie widzisz zmian w kształcie piersi czy skóra nie jest przebarwiona (zmiana koloru) czy nie marszczy się lub nie jest napięta
Umieść ręce na biodrach i przyjrzyj się: czy nie widzisz zmian w kształcie piersi czy skóra nie jest przebarwiona (zmiana koloru) czy nie marszczy się lub nie jest napięta
Ściśnij brodawkę i zobacz czy nie wydziela się z niej płyn
2. Pod prysznicem
Lewą rękę połóż z tyłu głowy, prawą na lewej piersi. Lekko naciskając trzema środkowymi palcami zataczaj drobne  kółeczka wzdłuż piersi, z góry na dół i z powrotem. To samo zrób z prawą piersią. W ten sposób sprawdzasz, czy nie czujesz stwardnienia lub guzka Te same czynności powtórz dla drugiej piersi.
3. Po kąpieli, czyli leżąc wygodnie na łóżku
Wsuń poduszkę, lub zwinięty ręcznik pod lewy bark, lewą rękę włóż pod głowę. Trzema środkowymi palcami prawej ręki  (tylko tę masz do dyspozycji) zbadaj lewą pierś, tak jak pod prysznicem. To samo powtórz z prawą piersią. Oczywiście lewą ręką.
Wyjmij rękę spod głowy, połóż wzdłuż tułowia i zbadaj pachy. Sprawdź, czy nie masz powiększonych węzłów chłonnych. Pamiętaj, aby badanie powróżyć dla drugiej pachy.

„Wiedza jest największym sojusznikiem kobiet w walce z rakiem piersi, strach najgorszym wrogiem…”

Wcześnie wykryty rak pozwala w ponad 90% zwięk­szyć szansę przeżycia. Decydujące znaczenie w kontekście profilaktyki i zapobieganiu rozwojowi nowotworu piersi ma jego diagnostyka i wczesne wykrycie. 

Na objawy raka piersi mogą wskazywać:

•  guzek wyczuwalny w obrębie sutka;

•  uczucie nieokreślonego dyskomfortu, ciężkości lub rozpierania w piersi;

•  zaciągnięcie w obrębie brodawki sutkowej;

•  zniekształcony zarys gruczołu sutkowego;

•  pogrubiała, chropowata, czasem zaczerwieniona skóra sutka;

•  jednostronnie powiększone i zwykle niebolesne węzły chłonne w dole pachowym;

•  wszelkie zmiany skóry brodawki typu zapalnego, alergicznego, nadżerki, owrzodzenia

•  wyciek płynu z brodawki sutkowej.

Sposoby badania piersi

Ruchy w kształcie koncentrycznych okręgów - badanie rozpoczyna się od zatoczenia największego koła po obwodzie piersi, wykonując przy tym małe kółka prostopadle do kierunku ruchu, i przesuwając się ruchem spiralnym zgodnie z ruchem wskazówek zegara aż do brodawki. W ten sposób zbadany zostanie cały gruczoł piersiowy.

Ruchy promieniste - należy podzielić pierś podobnie do tarczy zegara i przesuwać dłoń od brodawki w kierunku godziny 12, a następnie 1, 2, 3 itd., zataczając niewielkie koła aż zostanie zbadana cała pierś.

Ruchy góra - dół - w celu badania, pierś dzieli się na wąskie pionowe paski, a następnie kieruje się ruch ręki na przemian do góry i do dołu zataczając małe koła. W ten sposób bada się dokładnie całą pierś.

Mimo, że samobadanie piersi jest mniej precyzyjne niż mammografia, szacuje się, że co roku może w Polsce uratować 800-1000 kobiet. Gdy badanie wykonuje się regularnie w krótkich odstępach czasu (raz w miesiącu), pozwala to kobiecie na poznanie budowy własnych piersi i wykrycie stosunkowo niewielkich nieprawidłowości. Powinno ono być wykonywane zawsze pomiędzy 7 a 10 dniem cyklu u kobiet miesiączkujących. Kobiety po menopauzie powinny wybrać na badanie stały dzień w miesiącu np. 1-szą sobotę miesiąca.

Pamiętaj, że:

• nie badasz się po to by wykryć guza, lecz aby upewnić się, że go nie ma
• nie wyciągaj pochopnych wniosków - nie każdy guzek jest rakiem, ale każdy guzek należy skontrolować
• mimo całej staranności i systematyczności nie czuj się zwolniona od okresowych kontroli piersi u lekarza - wizyta u ginekologa, internisty itp.

Opracowano na podstawie materiałów Ministerstwa Zdrowia