sobota, 11 lutego 2017

Leczenie problemów odcinka szyjnego kręgosłupa masażem

https://pl.wikipedia.org/wiki/B%C3%B3l_plec%C3%B3w#/media/File:Cervical_Xray_Lower_AP_View.jpg

 Problemy związane z odcinkiem szyjnym mogą być spowodowane wielorakimi przyczynami. Związane są często z przeciążeniami statycznymi, co oznacza że w długotrwały sposób powielamy nieprawidłowe wzorce postawy ciała wymuszone pracą zawodową bądź też spowodowane niedbaniem o prawidłową postawę ciała. Te nieprawidłowe wzorce ruchowe powodują złe ustawienie głowy i szyi. Należą do nich m.in. garbienie się i wysuwanie głowy w przód podczas pracy biurowej. To z kolei niesie za sobą przeciążenia mięśniowe oraz zmianę prawidłowego wygięcia kręgosłupa szyjnego, a także ustawienia kręgów. Zmiany wywołane przeciążeniami dynamicznymi oznaczają natomiast nadmierny wysiłek mięśniowy, czyli ruchy powielane wielokrotnie. Do ruchów tych należą m.in. skręty głowy w kierunku prawym i lewym u instruktorów nauki jazdy. Wady anatomiczne to kolejne z przyczyn zwyrodnień kręgosłupa szyjnego. Należą do nich skrzywienia kręgosłupa, spłycenia bądź pogłębienia naturalnych wygięć kręgosłupa, wady genetyczne zmieniające prawidłową strukturę kręgosłupa. Problemy odcinka szyjnego mogą zaistnieć na skutek przebytych urazów np. po wypadkach komunikacyjnych w wyniku których po zderzeniu się samochodów siła uderzenia powoduje gwałtowny ruch w przód szyi i głowy. Również choroby kośćca jak gruźlica czy osteoporoza przyczyniają się do uporczywych problemów z kręgosłupem.

Te wszystkie sytuacje skutkują szybkim zużyciem się materiału kostnego kręgosłupa szyjnego. Równolegle zachodzi zmiana ustawienia krążków międzykręgowych powodujący ich odwodnienie oraz luzowanie się w przestrzeniach stawowych. To z kolei powoduje tarcie o siebie trzonów kręgów, ponieważ nie mają już prawidłowo ustawionego fundamentu jakim są krążki międzykręgowe. Owe tarcie powoduje tworzenie się dziobów kostnych – „osteofitów”. Wszystkie te czynniki łącznie doprowadzają do niestabilności odcinka szyjnego kręgosłupa i możliwości przemieszczania się krążków międzykręgowych poza obręb trzonów kręgów. Doprowadza to w ostateczności do dyskopatii z uciskiem na korzenie nerwowe odchodzące od kręgosłupa i unerwiające poszczególne części ciała. W przypadku odcinka szyjnego jest to głowa, szyja, barki i ręce. Owe wysuwanie się krążków międzykręgowych to nie jest jednak jak w powszechnym mniemaniu „wyskoczenie dysku”. Proszę pamiętać, że w Naszym organizmie wszystko ma swoje idealne miejsce. Zmiany ustawienia tkanek nie mogą spowodować że coś nam wyskoczy, bo zaraz obok nie ma pustej przestrzeni, ale inne tkanki. Krążki międzykręgowe obudowane są od góry i dołu kręgami, a od przodu, tyłu i boków grubymi i silnymi więzadłami i mięśniami. Krążki więc nigdzie nie wypadają, one jedynie zmieniają swoje ukształtowanie. Sama substancja krążków jest galaretowata po to, żeby trzony kręgów w momencie kiedy chodzimy czy pracujemy pracowały na nich jak na łóżku wodnym. Działa to na podobnej zasadzie jak wylanie napoju z pojemnika w kosmosie, gdzie nie ma grawitacji. Po rozlaniu dryfuje w powietrzu jako zwarta całość, ale przyjmuje różne konfiguracje ułożenia. Tak samo zachowują się krążki międzykręgowe, które pod wpływem przeciążeń i zmian ustawienia kręgów zmieniają swoje ukształtowanie np. bardziej się spłaszczając czy też wysuwając w którąś stronę, pozostają jednak w zwartej strukturze jako całość . Nawet w najgorszym stadium dyskopatii, kiedy dochodzi do pęknięcia krążka, kawałek krążka międzykręgowego oddzieli się od reszty, ale pozostaje w bliskim kontakcie z całością, ponieważ okoliczne tkanki oraz proces regeneracji powstałego uszkodzenia blokują możliwość oddalenia się od krążka.

Jednakże w momencie kiedy dojdzie już do zmian ustawienia krążka międzykręgowe niesie to za sobą cały szereg negatywnych skutków. Tak jak pisałem wcześniej wszystkie tkanki mają swoje miejsce w naszym ciele i w momencie gdy coś się zmienia w ich ustawieniu odbija się to na okoliczne sąsiadujące tkanki. Od kręgosłupa odchodzą włókna nerwowe unerwiające nasze ciało. Wysunięcie się krążka to wiec ucisk na nerwy. Ucisk na nerwy powoduje bóle promieniujące w tym przypadku w kierunku głowy bądź ręki aż do palców, mrowienie i drętwienie tychże okolic, nadmierne bądź coraz słabsze odczuwanie bodźców, nawet niemożność poruszania daną okolicą ciała np. ręką. W bliskości z kręgosłupem są żyły, mięśnie, tętnice, rdzeń kręgowy, układ limfatyczny stąd też zmiany dotykają wielu tkanek jednocześnie. Ucisk na rdzeń kręgowy może spowodować trwałe kalectwo. Nacisk na żyły i tętnice powoduje gorsze ukrwienie mózgu, mięśni, okolicznych narządów czy tkanek. To z kolei objawia się bólami czy zawrotami głowy, szumami w uszach, mroczkami przed oczami, trudnością w połykaniu czy niedotlenieniem. Kolejne tkanki zmieniają swoje ustawienie, swoją pracę, wpływając na sąsiednie tkanki. Zmiany kręgów szyjnych powodują nieprawidłowe ustawienia mięśni, jedne przeciążane są do granic możliwości inne osłabiane przez zmniejszenie ich pracy. Napięte mięśnie z kolei napierają na żyły, tętnice blokując ich ukrwienie, a także wpływając na układ limfatyczny, którego utrudniona praca może doprowadzić do obrzęku. Co więcej silna rotacja trzonów kręgów w odcinku szyjnym powoduje napieranie tychże kręgów na okoliczne tkanki, a poprzez nie może wywoływać ucisk na tarczyce. Taki stan powoduje nieprawidłową pracę tarczycy i niedożywienie jej przez osłabienie ukrwienia tego narządu. Taki stan może doprowadzić do choroby zwanej Hashimoto.

https://pl.wikipedia.org/wiki/Tarczyca#/media/File:Illu_thyroid_parathyroid.jpg


Co należy robić żeby uniknąć tego typu problemów? Z pewnością bardziej dbać o swoją postawę ciała. Sylwetka musi być zawsze utrzymywana w pozycji wyprostowanej zarówno kiedy chodzimy, siedzimy czy kiedy stoimy.

Początkowo odczuwa się duży dyskomfort z tego powodu, ma się poczucie „palenia” mięśni, z czasem jednak ten nieprzyjemny dyskomfort mija. Jednym z elementów rehabilitacji jest również basen. Jest to bardzo dobra forma rehabilitacji, ponieważ woda w ogromnym stopniu odciąża kręgosłup. Zalecam pływanie wyłącznie stylem grzbietowym tzn. na plecach, ponieważ pozostałe style nie mają znaczenia terapeutycznego, a wręcz szkodziłyby Pacjentowi. Pływanie tym stylem powinno być wykonane swobodnie, rekreacyjnie, z deseczką na klatce piersiowej, na kolanach czy za głową. Takie pływanie nie tylko odciąża kręgosłup, ale również wzmacnia krótkie mięśnie przykręgosłupowe odpowiadające za naszą postawę ciała, a także powoduje, że kręgosłup jest idealnie wyciągnięty w linii prostej co wspomaga delikatną mobilizację nieprawidłowo ustawionych kręgów i powrotu ich we właściwe miejsce. Bardzo dobrą formą rehabilitacji jest również uczęszczanie na zajęcia pilates. Ważne jednak, aby były to zajęcia z indywidualnym tokiem ćwiczeń.

Wiele problemów z odcinkiem szyjnym można skutecznie leczyć terapią masażu. Jedna z moich Pacjentek miała następującą diagnozę lekarską: „stan po discektomii (wycięcie krążka międzykręgowego bądź jego części) i stabilizacji implantem na poziomie C4/C5, blok kostny kręgów C5/C6, lordoza kręgosłupa szyjnego spłycona, nasilona brzeżna osteofitoza kręgów szyjnych, krążki międzykręgowe kręgosłupa szyjnego wykazują cechy dehydratacji jąder miażdżystych, przyśrodkowe obustronne wypukliny jąder miażdżystych C3/C4 i C6/C7”. Lekarz nie dawał szans Pacjentce na normalne funkcjonowanie bez operacji. Pacjentka zgłaszała ból promieniujący od szyi na tylną część głowy, kilkunastomiesięczny okres „prawie nie spania” spowodowanego brakiem pozycji bez bólowej podczas snu, trudność w wykonywaniu podstawowych czynności codziennych, przedłużający się wysiłek objawiał się silnymi napadami bólowymi, zmaganie się z mniejszymi bądź większymi bólami permanentnie, ograniczoną ruchomość odcinka szyjnego, a także charakterystyczne dla problemów szyjnych uwypuklenie (mały garbik) tkankowe w okolicy C6/C7. Pacjentka po zastosowaniu terapii dziesięciu zabiegów masażu zauważyła następujące zmiany: możliwość normalnego spania i „w końcu się wyspania”, zmniejszenie dolegliwości bólowych w ciągu dnia, a wyeliminowanie tych najsilniejszych, poprawę ruchomości odcinka szyjnego oraz większą odporność na wysiłek w ciągu dnia, a także „wciągnięcie się” małego garbika w okolicy zgięcia szyi. Te duże zmiany nastąpiły w niecały miesiąc od rozpoczęcia terapii. Wszystko to osiągnięte za pomocą terapii masażu, gdzie jak widzimy nigdy nie można powiedzieć że stan jest już zbyt zaawansowany, zawsze jest szansa na poprawę stanu zdrowia, a wszechstronność zabiegów masażu z pewnością to gwarantuje.

Technik masażysta Arkadiusz Kamiński


Kopiowanie niniejszego artykułu lub jego części jedynie za pisemną zgodą autora. Dzielenie się artykułem poprzez podanie linka do niego, jak najbardziej zalecam.

piątek, 10 lutego 2017

Dieta w niedoczynności tarczycy


Tarczyca jest to niezbędny do życia narząd położony w okolicy szyi. Zazwyczaj składa się z dwóch płatów i łączącej ich cieśni, rzadziej mamy do czynienia z różnymi anomaliami rozwojowymi.  Gruczoł ten służy do produkcji hormonów tarczycy: tyroksyny (T4) i trójjodotyroniny (T3), które z krwią są rozprowadzane po całym organizmie i wykorzystywane przez każdą komórkę naszego organizmu.

Czym jest niedoczynność tarczycy i jakie są jej przyczyny?

Jest to stan niedostatecznego wydzielania hormonów tarczycy oraz są to skutki niedoboru hormonów tarczycy. Najczęstszym powodem zaburzeń jest zapalenie tarczycy m.in. choroba Hashimoto. Częstą przyczyną niedoczynności tarczycy jest również usunięcie gruczołu z powodów medycznych, rzadziej (u osób młodych) wynika z niedoboru jodu lub wrodzonego zaburzenia, jeszcze rzadziej stanowi skutek choroby przysadki mózgowej bądź działaniem niektórych leków.

Objawy niedoczynność tarczycy:
wysuszenie skóry (zwłaszcza na łokciach i kolanach), 
obrzęki, wzrost masy ciała (ale nie zawsze ilości tkanki tłuszczowej), 
zaparcia, 
osłabienie, 
objawy depresji,
pogorszenie sprawności intelektualnej,
choroby układu sercowo-naczyniowego.

Leczenie niedoczynność tarczycy dietą

Białko
Udział energii pochodzącej z białka/dzień stanowić powinien ok. 15-20% konsumowanych pokarmów. Ważne jest tutaj pełnowartościowe białko – wpływa ono na przyspieszenie spowolnionego tempa przemiany materii z powodu niedoczynności tarczycy.
Źródłem białka jest:
suszone nasiona strączkowe, kurczak, wołowina, wieprzowina(schab surowy z kością), cielęcina, ryby, jajka, mleko i jego przetwory, ser twarogowy.

Tłuszcze
Należy ograniczyć spożycie tłuszczy; jednocześnie zastępując nasycone kwasy tłuszczowe wielonienasyconymi (WNKT), a przede wszystkim kwasami omega-3 – kwasy te nadają odpowiednią płynność oraz integralność błonie komórkowej, co ułatwia oddziaływanie hormonów tarczycy na komórki.
Źródła WNKT:
oliwa z oliwek, olej rzepakowy, z pestek winogron, słonecznikowy, nasiona i ziarna (sezamu, słonecznika, pestek dyni), orzechy (laskowe, włoskie, koksowy), ryby morskie (węgorz, łosoś, dorsz).

Węglowodany
Węglowodany proste należy zastępować złożonymi, gdyż zapewnia to stopniowe uwalnianie glukozy do krwi; ma to znaczenie w kontekście zaburzenia metabolizmu węglowodanów, które może towarzyszyć niedoczynności tarczycy.
Źródła złożonych węglowodanów: 
mąka (ryżowa, pszenna typu 500, żytnia typu 2000, gryczana), kasze (ryż brązowy, gryczana, jaglana), makarony (makaron bezjajeczny z semoliny, makaron dwujajeczny), pieczywo (chleb chrupki, chleb żytni razowy), warzywa (soczewica czerwona, nasiona suche, groch nasiona suche, ziemniaki, szparagi itp.), nasiona i ziarna (len, słonecznik, sezam).

Błonnik pokarmowy
Dzienne spożycie błonnika powinno być zawarte w granicach 20 – 40g/dzień – odpowiednia podaż płynów ok. 1,5-2l/ dzień zapewnia odpowiednie efekty fizjologiczne związane z obecnością włókna pokarmowego.
Źródłem błonnika jest:
produkty zbożowe (otręby pszenne, płatki zbożowe – żytnie, kukurydziane), mąka żytnia, grube kasze ( ryz brązowy, kasza gryczana), warzywa (nasiona roślin strączkowych (fasola biała, szparagowa), korzeniowe (pietruszka, burak), owoce (owoce suszone), drobnopestkowe (malina, truskawka).

Warzywa kapustne 
Zawierają one glukozylany, które wykazują działanie wolotwórcze, dlatego zalecam gotowanie warzyw kapustnych w dużej ilości wody, bez przykrycia krojenie ich w grubsze kawałki, wybierać można również takie warzywa mrożone zawierają one wtedy ok. 30-40% mniej substancji wolotwórczych.

Soja
Zalecam odpowiednią podaż jodu przy spożywaniu soi, gdyż może powodować ona wola lub cechy niedoczynności tarczycy oraz może zakłócać wchłanianie niektórych leków stosowanych przy niedoczynności tarczycy (zalecam unikania spożywania soi na I śniadanie, gdyż może ona zaburzać przyjmowane leki na niedoczynność tarczycy).


Zalecam również zwrócenie uwagi na następujące witaminy oraz składniki mineralne:

JOD 
Funkcje: 
Jod jest niezbędny do prawidłowego funkcjonowania tarczycy (wchodzi w skład hormonów tarczycy, które biorą udział w regulowaniu podstawowych funkcji życiowych: kontrolują temperaturę, układ nerwowy, mięśniowy, podział komórek  przez co wpływa na tempo metabolizmu w organizmie),  zapobiega powstawaniu wola.
Źródła: 
Sól jodowana, ryby morskie, owoce morza, drożdże, morszczyn, cebula.

SELEN
Funkcje: 
Jest to mikroelement działający bezpośrednio w połączeniu z witaminą E. Bierze udział w eliminacji wolnych rodników i metali ciężkich takich jak arsen, kadm, srebro i rtęć, bierze udział w przemianie hormonów tarczycy.
Źródła: 
Żywność pochodzenia morskiego, mięso, kukurydza, mąka pełnoziarnista, warzywa strączkowe.

ŻELAZO
Funkcje: 
Najistotniejszy składnik czerwonego barwnika krwi (hemoglobiny), niezbędny także w procesie tworzenia czerwonych ciałek krwi w szpiku kostnym, żelazo wiąże dwutlenek węgla w hemoglobinie i transportuje go do płuc, skąd jest on usuwany. Pierwiastek ten jest także składnikiem wielu enzymów i białek biorących udział w metabolizmie organizmu. Bierze udział w syntezie DNA, niezbędny do prawidłowej budowy skóry, włosów, paznokci, do prawidłowego funkcjonowania układu odpornościowego.
Źródła:  
Mięso, wątroba, ryby, żółtko jaj, twaróg, orzechy, mleko, warzywa strączkowe, brokuły, szpinak, krewetki.

CYNK
Funkcje: 
Jest niezbędny do syntezy DNA i RNA, białek, insuliny i nasienia, niezbędny dla prawidłowego funkcjonowania systemu immunologicznego oraz do aktywacji ponad 80 enzymów. Bierze udział w metabolizmie węglowodanów, tłuszczy, białek i alkoholu. Potrzebny w procesie ochrony przed wolnymi rodnikami, odczuwania smaku i zapachu, ma wpływ na wygląd włosów i paznokci.
Źródła: 
Chude mięso, chude mleko, żółtko jaj, mąka pełnoziarnista, orzechy, żywność pochodzenia morskiego.

WITAMINA A
Funkcje: 
Aktywność witaminy A wykazuje szereg związków strukturalnie spokrewnionych. W organizmie zwierzęcym jest to Retinol oraz jego pochodne. W roślinach i grzybach witamina A występuje tylko jako prowitamina i jej głównym związkiem jest ß-karoten, ponadto występują związki określane jako Karotenoidy. Witamina A zapobiega kurzej ślepocie, osłabieniu wzroku, pomaga w leczeniu wielu chorób oczu, wchodzi bowiem w skład rodopsyny, światłoczułego barwnika znajdującego się w pręcikach siatkówki oka. Witamina A zapewnia również prawidłowy wygląd skóry i wpływa na syntezę białek, lipidów i hormonów tarczycy, utrzymuje w zdrowiu błonę śluzową jamy ustnej, nosa, gardła, płuc, przewodu pokarmowego oraz zwiększa oporność na zakażenia.
Źródła: 
Jako  Retinol i pochodne: w wątrobie, tranie z rybiej wątroby, żółtku jaja, mleku, maśle, margarynach. Jako ß-karoten i pochodne (prowitamina A): w czerwonych i żółtych owocach oraz warzywach (marchewce, dyni, morelach, brzoskwiniach), ciemno zielonych częściach warzyw (szpinak, brokuły, jarmuż, sałata).

WITAMINA D
Funkcje: 
Witamina D pełni istotną funkcję w regulowaniu przemiany wapnia i fosforu oraz tworzeniu kości. Witamina ta wzmaga wchłanianie wapnia i fosforu z jelit, a także hamuje ilość wapnia wydalanego z organizmu. Jest także niezbędna do optymalnego formowania układu szkieletowego, pośrednio wpływa na prawidłowe przewodzenie nerwowe oraz prawidłową pracę serca.
Źródła: 
Syntetyzowana przez organizm pod wpływem światła słonecznego, występuje w tranie z wątroby ryby, sardynkach, makrelach, śledziach, łososiu, tuńczyku, żółtku jaja, wątrobie, mleku i jego przetworach.

WITAMINA C
Funkcje: 
Witamina C, uczestniczy w produkcji kolagenu i podstawowych białek w całym organizmie (kości, chrząstki, ścięgna, więzadła), uczestniczy w procesach metabolicznych jako substancja przenosząca elektrony, jako jeden z najważniejszych przeciwutleniaczy pełni także istotną funkcję w reakcjach odtruwania i odporności organizmu chroniąc go przed procesami utleniania, uczestniczy w metabolizmie tłuszczów, cholesterolu i kwasów żółciowych, uczestniczy w regeneracji witaminy E, jest czynnikiem stabilizującym układ odpornościowy i immunologiczny, hamuje powstawanie w żołądku rakotwórczych nitrozoamin. Ma właściwości bakteriostatyczne i bakteriobójcze w stosunku do niektórych drobnoustrojów chorobotwórczych, bierze udział w biosyntezie hormonów kory nadnerczy, podnosi odporność organizmu.
Źródła:  
Występuje w owocach dzikiej róży, czarnej i czerwonej porzeczce, czerwonej i zielonej papryce, brukselce, czarnym bzie, kalafiorze, truskawkach, szpinaku, kiwi, pomarańczach, cytrynach, malinach, grejpfrutach, pomidorach, ziemniakach, kapuście, cebuli, brokułach, kalarepie, szparagach, poziomkach, wątrobie, jeżynach.

dietetyk, Piskorska Barbara

Kopiowanie niniejszego artykułu lub jego części jedynie za pisemną zgodą autora. Dzielenie się artykułem poprzez podanie linka do niego, jak najbardziej zalecamy.


Bibliografia: